Heimaskemmtun

Lótintóta og Lumbrulamb héldu af stað í vettvangsferð í sveit til að skoða alíslenska skemmtanamenningu sem þar átti að vera veltandi um í móum og kjarri flatlendis Íslands, en ryðgaði grænfriðungurinn sem nafn Almera ber var þó ekki alveg að fíla að skreppa úr öryggi bifreiðaverkstæða höfuðborgarinnar, auk þess sem að einungis virtist bæta í frekar en draga úr rigningardembunni eftir því sem að skrjóðurinn skrölti austar.

Því var brugðið á það ráð að gefa skít í blautar tjaldbúðir og falskt gítarglamur og dvelja í stað í borg ósómans og óttans og planað að athuga hvort eitthvað væri þar í boði fyrir framleiðnar konur með lafandi barma og signa rassa. Úrvalið virtist nú einskorðast við fólk með ungabörn í eftirdragi og annan óæskilegan félagsskap sem eigi hentar vel í sukki og endaði því allt við tvímenning í Hlíðarstofu, en hún er búin diskasafni sem gæti gert Pál Óskar öfundsjúkan.

Unglingurinn hafði svikið lit, gerðist púrítani og var farinn í sumarbústað með eiginmanni og tengdamömmu og Lótintóta því verið leyst undan skyldustörfum sínum allsendis óvænt, en þá hafði alveg gleymst að koma við í “mjólkurbúðinni” fyrr um daginn. Það var því brugðið á það ráð að skreppa í “viltu lána mér” ferð um stigaganginn sem endaði á því að stöllurnar hefðu hæglega getað rekið sinn eigin bissness í “góðum” bílum langt fram eftir helgi.

Útbúnir voru ýmiskonar klonkteilar með reffhlífum og urru skruti og skemmt sér við blöndun ógeðisdrykkja á meðan að Svalur og félagar ásamt fröken Summer léku undir borðum. Nóttin leið hratt í diskaþeytingum og rassaköstum og er ekki frá því að Lótintáta hafi skemmt sér betur en hún hefur til langs tíma enda voru harðsperrur í munnvikum og rifbeinum áberandi þegar ræst var í morgunsárið.

Það þarf ekki alltaf að leita langt yfir skammt þegar sækja á skemmtun.

Heima er best.

það sagði hún þá.......